Cieplne oparzenia skóry (combustio caloiica), które niestety zdarzają się u dzieci dość często, należy odróżniać od oparzeń chemicznych środkami żrącymi (combustio chemica). Oparzenia cieplne występują w roz- maitych nasileniach zmian, aż do martwicy skóry, i wymagają nie tylko leczenia miejscowego, ale również ogólnego, gdyż w przypadkach oparzeń rozleglejszych rozwijają się szybko groźne dla życia ogólne objawy chorobowe z powodu utraty płynnych składników krwi i ciężkich zaburzeń w krążeniu. Dlatego też każde rozleglejsze oparzenie powinno być leczone w szpitalu, i to na oddziale chirurgicznym.
Leczniczo w oparzeniach I i II stopnia zajmujących niewielkie przestrzenie skóry stosować należy maści i kremy z dodatkiem środków odkażających (kwas borowy, dermatol lub kseroform), np. Rp. Sol. acid. boric. 3%, Eucerini anhydr., Vaselini flav. aa ad 3-0,-0 albo smaruje się zmiany oparzelinowe 1—2% wodnym roztworem barwników odkażających (fioletu goryczki lub zieleni brylantowej). Oparzenia III stopnia wymagają postępowania chirurgicznego.
Leave a reply