Gruźlica kręgosłupa
Umiejscowienie gruźlicy kostno-stawowej. Najczęściej usadawia się gruźlica w kręgosłupie, potem z kolei w stawie biodrowym i kolanowym, dalej w kościach paliczkowych, w stawach krzyżowo-biodrowych, łokciowym. Rzadziej widzimy u dzieci gruźlicę stawu skokowego i stepu, rzadko nadgarstka lub stawu barkowego.
Gruźlica kręgosłupa (spondylitis tuberculosci). Opisał ją po raz pierwszy Pott w r. 1779. Schorzenie nosi nazwę choroby Potta. Więcej niż połowa wszystkich przypadków gruźlicy kostno-stawowej dotyczy kręgosłupa. Około 7-0% przypadków gruźlicy kręgosłupa zaczyna się przed 5 r. życia.
Gruźlicze ognisko umiejscawia się w trzonie kręgowym blisko powierzchni górnej lub dolnej, i to najczęściej w dolnej części piersiowej lub górnej lędźwiowej kręgosłupa, rzadziej w górnej piersiowej, jeszcze rzadziej w szyjnej.
Proces chorobowy dość szybko przechodzi z kręgu pierwotnie zajętego na kręgi sąsiednie. Trzony kręgów zniszczonych zapadają się, pozostałe części — łuki, wyrostki stawowe — nie ulegają zniszczeniu i tw7orzą kątowate zagięcie kręgosłupa (garb — gibbus).
W miejscu zniszczenia powstaje ropień, otoczony zwykle gęstą ścianą tkanki ziarninowej. Ropień w części lędźwiowej toruje sobie najczęściej ujście wzdłuż pochewki mięśnia biodrowo-udowego (m. psoas) — pojawiając się poniżej więzadła pachwinowego •— rzadko natomiast w kierunku lędźwiowym i pośladkowym. Ropień powstały w części piersiowej przybiera kształt wrzecionowaty lub bardziej okrągły (gniazdo ptasie), umiejscowiając się po obu stronach wzdłuż kręgosłupa. Rzadko przebija się do śródpiersia. Ropień w części szyjnej może przebić się do gardła.
W czasie gojenia się powoli kostniejąca tkanka włóknista zajmuje miejsce zniszczonej tkanki kostnej.
Leave a reply