LBA a prostaglandyny
Z punktu widzenia klinicznego chorzy na chorobę nadciśnieniową z dużą aktywnością reninową osocza są szczególnie wrażliwi na działanie LBA [168, 169], Jednak nie tylko ta grupa chorych jest podatna na hipotensyjne działanie LBA. Jak wykazały ostatnie badania duża aktywność reninową nie koniecznie musi być wskaźnikiem skuteczności działania leków blokujących układ reninowo-angiotensynowy. Kaptopril – lek zupełnie innej grupy, a mianowicie inhibitor enzymu konwertującego angio- tensynę 1 do angiotensyny II – jest również skuteczny jako Jek nadctś- nieniowy u chorych z małą zawartością reniny w osoczu [580]. W przypadku LBA nie należy kierować się stężeniem reniny we krwi dla przewidywania ich skuteczności terapeutycznej w chorobie nadciśnieniowej.
Zahamowanie wydzielania reniny przez nerki pod wpływem LBA jest zjawiskiem prawie natychmiastowym po podaniu tych leków, podczas gdy spadek ciśnienia tętniczego rozwija się wolno w ciągu kilkunastu godzin, a nawet kilku dni. Zjawisko to jest trudne do wytłumaczenia nrz’r założeniu, że zahamowanie wytwarzania reniny leży u podłoża ich skuteczności leczniczej w chorobie nadciśnieniowej.
In vúro LBA nie wpływają na biosyntezą pro- staglandyn z kwasu arachidonow’ego (nasze obserwacje), natomiast in vivo mogą ingerować w bieg jego przemian. Pierwsze doniesienie z tego zakresu zostało przedstawione przez Durao i wsp. w 1977 r. [269], Autorzy ci wykazali, że hipotensyjne działanie propranololu u chorych na chorobę nadciśnieniową jest w znacznej mierze znoszone przez uprzednie podanie indometacyny – silnego inhibitora biosyntezy prostaglandyn [1013], Na podstawie wyniku tego doświadczenia Durao i wsp. zaproponowali, że LBA wywierają swoje działanie hipotensyjne u ludzi za pośrednictwem uwolnienia takich prostaglandyn, które mają działanie rozszerzające naczynia. Aczkolwiek autorzy portugalscy nie oznaczali stężenia prostaglandyn we krwi lub w moczu, pod uwagę mogły być tylko brane prostaglandyna E (PGE,) lub prostacyklina (PGI2) [419],
Leave a reply