Mechanizmy formowania się par
Formowanie się par ze względu na wspólnotę terytorium. Jest to jeden z najprostszych mechanizmów formowania się par. Sprowadza się on do tego, że podział areału zamieszkiwanego przez dany gatunek na terytoria poszczególnych osobników odbywa się oddzielnie dla obu pici. Przy czym zasady podziału terytorium przebiegają zgodnie z normalnymi regułami, to jest najsilniejsze osobniki zdobywają najlepsze terytoria, słabsze nieco gorsze itd. W ten sposób każde terytorium zostaje zajęte oddzielnie przez samca i przez samicę, między którymi pod wpływem specjalnych mechanizmów zabezpieczających nie dochodzi do walk o terytorium. W wyniku tego w każdym rewirze spotykają się samiec i samica, które w chwili pojawienia się aktywności seksualnej u samicy kopulują ze sobą. Z takim mechanizmem spotykamy się między innymi u jaszczurki zielonej (Lacerta ińridis).
Formowanie się par sezonowych. Pary sezonowe występują przede wszystkim u ptaków śpiewających. Spotyka się je jednak także u niektórych ryb. Proces formowania się pary przebiega w następujący sposób. Ptaki przylatują w osobnych chmarach, zwykle na początku samce, potem dopiero samice. Samce zdobywają terytoria, których bronią przed rywalami. Przylatujące w następnej kolejności samice, po przełamaniu agresywności samców wnikają na ich terytoria i pozostają na nich do końca sezonu rozrodcza go, dając zwykle kilka lęgów. Po zakończeniu sezonu rozrodczego para rozpada się i oba osobniki, już oddzielnie, odlatują na tereny zimowisk. Oba osobniki przeważnie nie rozpoznają się indywidualnie (zachowanie typu kumpana) 4. Całe ich nieraz bardzo złożone zachowanie ma podłoże czysto instynktowne. Przykładem formowania pary sezonowej może być zachowanie trznadla (Emberiza citronella).
Leave a reply