Okres wylęgania odry
Okres wylęgania choroby wynosi przeciętnie 1-0—12 dni. Zarazek przeniknąwszy do organizmu z prądem krwi zostaje rozsiany w całym układzie naczyniowym. Wywołuje on zmiany o charakterze degeneracyjno-proliferacyjnym w naczyniach włosowatych, szczególnie w obrębie centralnego układu nerwowego, skóry i nadnerczy.
Obraz kliniczny. Właściwy wybuch choroby bywa poprzedzony nietypowymi objawami prodromalnymi w postaci ogólnego niedomagania, apatii, bólów głowy. Wreszcie zjawia się gorączka do 4-0°, która w pierwszych dniach wykazuje dość duże wahania, a w końcu pierwszego tygodnia ustala się na wysokości 39—4-0°. Gorączka utrzymuje się do 11—14 dnia choroby, po czym następuje spadek lityczny w ciągu 3—4 dni albo krytyczny, co zdarza się rzadziej. W 4—5 dniu choroby, po ustaleniu się gorączki na pewnej wysokości, zjawia się charakterystyczna wysypka, która narasta w ciągu następnych 3—4 dni. Wysypka zjawia się najpierw na tułowiu, potem na kończynach górnych, wreszcie rozprzestrzenia się na całą skórę, z tym że kończyny dolne są zajęte w małym stopniu, podobnie jak i twarz, która bywa zwykle wolna od wysypki. Wysypka ma wygląd punkcikowaty lub plamkowały o zabarwieniu różowym, żywoczerwo- nym lub sinym, a po jej ustąpieniu (około 15 dnia) pozostają zmiany barwikowe oraz skóra lekko się łuszczy. Już w okresie początkowym występują objawy ze strony układu nerwowego: zamroczenie, bredzenie, podniecenie, które dochodzi niekiedy do stanu agresywności. Niekiedy występują zaburzenia połykania i oddychania. Błona śluzowa jamy ustnej zwykle jest sucha, język bywa obłożony brunatnym nalotem występuje ioetor ex ore. Śledziona w 9-0% przypadków ulega dość wcześnie powiększeniu. Często dochodzi do zatrzymania moczu, podobnie i z oddawaniem stolca bywają trudności. Objawy uszkodzenia krążenia najczęściej występują w końcowym okresie gorączki lub po jej spadku. Wraz z objawami uszkodzenia mięśnia sercowego występuje gwałtowny spadek ciśnienia krwi, co stanowi groźbę dla życia.
Leave a reply