Różnorodność spraw chorobowych macicy lub tkanek sąsiednich sprawia, że spowodowane przez nie zmiany jej położenia mogą nie tylko występować w rozmaitej postaci, ale i łączyć się z sobą. Czynniki wywołujące je są przejawem zarówno wad wrodzonych, jak i schorzeń nabytych. Usunięcie ich decyduje o usunięciu przemieszczenia.
W odróżnieniu od zmian położenia macicy, których przyczyną są stany fizjologiczne i patologiczne, oddziaływające na narząd ten drogą ucisku, pociągania lub obciążenia, przemieszczenia macicy i pochwy będące następstwem upośledzenia układu mięśniowo-powięziowo-więzadłowego, który utrzymuje je w położeniu prawidłowym, nie odznaczają się wielką różnorodnością.
Prawidłowe, typowe położenie macicy zależy od wspólczynnego oddziaływania na nią dwojakiego rodzaju sił, z których jedne podtrzymują ją od góry, drugie podpierają od dołu.
Macica jest zawieszona pośrodku miednicy w obrębie tkanki miedniczej, stanowiącej tzw. troczek (retinaculum), elastyczną sieć łącznotkankową, która wykazuje szereg zagęszczeń pooddzielanych miejscami wypełnionymi tkanką wiotką. Z ścianami miednicy połączona jest szeregiem więzadeł, których rola jest jednak niewielka (więzadła obłe, więzadla krzyżowo-maciczne). Od dołu podtrzymywana jest przez mięśnie dna miednicy. Dzięki temu układowi o dużej sprężystości macica nie tylko odznacza się względną ruchomością, lecz również przemieszczona z typowego dla niej położenia wraca natychmiast do miejsca, które poprzednio zajmowała. Dużą rolę odgrywają tu również ciśnienie sródbrzuszne i mięśnie powłok.
Sprawne działanie układu mięśniowego i więzadłowo-powięziowego jest dla typowego położenia macicy równie ważne.
Leave a reply