Układ limbiczny

Układ limbiczny (rąbkowy, brzeżny) jest to zespół filogenetycznie starych struktur przodomózgowia leżących na brzegu półkul mózgowych, w miejscu stykania się ich z pniem mózgu. W skład struktur korowych węchomózgowia (stanowiącego część układu limbicznego) wchodzi: opuszka węchowa, guzek węchowy, płat gruszkowaty i hipokamp – będące starszymi filogenetycznie strukturami oraz struktury filogenetycznie młodsze, to jest znajdujące się w płacie czołowym i skroniowym, oraz zakręt obręczy. W skład struktur podkorowych układu limbicznego wchodzi ciało migdałowate, przegroda oraz niektóre jądra śródmózgowia, wzgórza i podwzgórza. Nie znaczna część węchomózgowia służy jako analizator dla bodźców węchowych, natomiast całość układu limbicznego odgrywa zasadniczą rolę w koordynacji zachowania się człowieka, zwłaszcza pełni nadrzędną rolę w zakresie reakcji emocjonalnych. Ośrodki sterujące reakcjami emocjonalno-seksualnymi zawiadują wszelkimi wrodzonymi reakcjami emocjonalnymi i seksualnymi. Wszelkie bodźce z receptorów dochodzą do tych ośrodków, gdzie otrzymują odpowiedni „ładunek emocjolany”, po czym przekazywane są do kory mózgowej, która albo je wyhamowuje albo „zezwala” na wyzwolenie określonych stanów emocjonalnych. U dziecka, u którego mechanizmy korowe nie są jeszcze dostateczni wykształcone, mechanizmy podkorowe zawiadujące działaniami emocjonalno-popędowymi górują zwykle nad rozumowymi. W miarę rozwoju osobowości następuje coraz to większe podporządkowanie doznawanych emocji mechanizmom korowym i rozumowi.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>