Zachowanie kopulacyjne małp
Okazało się, że u przedstawicieli tego samego rodzaju może występować kilka różnych wzorców kopulacyjnych (np. rodzaj Perymyscus ma ich aż cztery), z kolei u gatunków odległych mogą występować prawie identyczne wzorce kopulacyjne. U chomika syryjskiego, gerbila mongolskiego i u aż trzech gatunków Perymyscus (o zupełnie odmiennym od szczurzego trybie życia) występuje wzorzec kopulacyjny zbliżony do szczurzego, jednocześnie zaś u blisko systematycznie spokrewnionej myszy domowej (do tego o zbliżonym trybie życia) występuje zupełnie odmienny wzorzec kopulacyjny, zbliżony z kolei do wzorca kopulacyjnego niektórych norników (wyraźnie różniących się od niej zachowaniem).
Oprócz znacznej różnorodności wzorców zachowania kopulacyjnego obserwowano duże podobieństwo zachowania przedkopulacyjnego, zwłaszcza u samców. Tak na przykład jako wstęp do kopulacji powszechnie występowała eksploracja genitalna. Opierając się na przeanalizowanym materiale nie udało się wykryć wyraźnych zależności między trybem życia a wzorcem kopulacyjnym.
Zachowanie kopulacyjne małp. U większości gatunków małp zachęta do kopulacji może wypływać zarówno od samca jak i od samicy (m. in. makaki, niektóre pawiany, szympanse, goryle), u innych (m. in. dżelady) inicjatywa częściej wypływa od samicy, podczas gdy u jeszcze innych (np. małp chińskich – Macaca radiatta) zachęta do kopulacji pochodzi prawie wyłącznie od samca.
Zachęta do kopulacji przez samicę polega przeważnie na zbliżeniu się do samca, wykonywaniu prezentacji genitalnej (ryc. 7), połączonej często ze spoglądaniem na samca przez ramię i wydawaniu specjalnych głosów (np. dżelady – Dunbar, 1978),
Leave a reply