ZAPALENIE MIĘŚNIÓWKI TRZONU MACICY

Z środków stosowanych w przewlekłych nieżytach szyjki macicy przede wszystkim trzeba wymienić przyżegania 30-50% chlorkiem cynku wprowadzonym na waciku za pomocą metalowego pręta (w odstępach dziesięciodniowych) lub pędzlo- wanie 10% lapisem (co tydzień). Z pochwy należy usunąć poprzednio śluz przez przepłukanie jej 5% roztworem dwuwęglanu sodu i wytarcie na sucho. Przyżegania nalewką jodową lub octem drzewnym nie rozcieńczonym mogą być stosowane częściej (dwa razy na tydzień). W międzyczasie pacjentka powinna dokonywać przepłukiwań pochwy rano i wieczór jednym z przepisanych jej roztworów bakteriobójczych (nadmanganian potasu, ocet drzewny, formalina, ałun, kwas mleczny itd,), a po każdym przestrzyknięciu założyć sobie do pochwy tampon, napojony ichtiolem z gliceryną (ichthyoli 20,0, glycerini 180,0). Jeśli na nadżerce utworzyły się torbielki, tzw. ovula ‘Nabothi, należy je ponakłuwać i zapędzlować jodyną.‘

Nieżyty trzonu w okresie przewlekłym leczy się dziś głównie metodą zachowawczą. Bezpośrednie działanie środkami bakteriobójczymi na schorzałą błonę śluzową daje w ogóle wyniki niepewne i czasem może być powodem wprowadzenia drobnoustrojów do wyżej położonych części kanału rodnego. Z tych względów rozszerzenie macicy, zakładanie pałeczek zawierających odpowiednie środki lecznicze, przestrzykiwanie jamy macicy roztworami lapisu lub formaliny, drenowanie jej i sączkowanie zostały ograniczone do wyjątkowych przypadków.

Spośród metod chirurgicznych jest stosowane natomiast często wyłyżcczko- wanie, gdyż umożliwia ono z jednej strony mikroskopowe zbadanie wydobytej błony śluzowej i postawienie rozpoznania, z drugiej zaś usuwa schorzałą śluzówkę. Zabieg ten jest jednak stanowczo przeciwwskazany, jeśli jeszcze zaznaczają się objawy procesu zapalnego. Wyłyżeczkowanie błony śluzowej wyłącznie w celach terapeutycznych jest dziś stosowane znacznie rzadziej, gdyż obecne zapatrywania na istotę okresowych zmian zachodzących w śluzówce trzonu podczas cyklu miesięcznego pouczyły nas, że błona ta ulega periodycznej regeneracji, a więc jakby stopniowemu samowyleczeniu przez usuwanie swych schorzałych warstw.