KOKAINA A ZNIECZULENIE MIEJSCOWE
Łidokaina (Xylocain) jest głównym przedstawicielem tej grupy środków używanym często do leczenia niemiarowości serca (skuteczna w komorowych zaburzeniach rytmu, popularna w zwalczaniu migotania komór). Przeciwwskazaniem do jej stosowania jest rzadkoskurcz oraz nadwrażliwość.
Właściwości przeciwarytmiczne ma również roepiwekaina (Carboksina). Działanie prokainy (Novocain, Polocainum) rozszerzające naczynia jest wykorzystywane w chirurgii w leczeniu stanów skurczowych naczyń- Dożylne podanie prokainy w dawkach zbliżonych to toksycznych zaleca się w leczeniu hinertermii złośliwej [1],
Prylokaiaa (Citanest) może być przyczyną wystąpienia methemoglobi- nemii, co zależy od dawki tego środka, a klinicznie objawia się wystąpieniem wyraźnej sinicy warg i obwodowych części kończyn. Najdłuższy czas działania ze wszystkich środków znieczulenia przewodowego (miejscowego) ma bupiwakaina (Marcain), a równocześnie nie ma ona istotnych działań niepożądanych.
Używana do wywołania znieczulenia powierzchniowego miejscowego kokaina powoduje rozszerzenie źrenic i zmniejsza ciśnienie śródgalkowe. Jest ona silnym środkiem obkurczającym naczynia, powoduje pobudzenie współczulnego układu nerwowego. W przeciwieństwie do prokainy, kokaina ułatwia działanie adrenaliny na układ bodźcoprzewodzący serca, co może prowadzić do migotania komór. Pantokaina, podobnie jak kokaina, może spowodować wystąpienie asystolii lub migotania komór [1],
Leave a reply