Nowe perspektywy antykoncepcji
Wreszcie możliwość wykorzystania prezerwatyw jako środka najmniej narażającego kobietę na zaburzenia hormonalne stanowi istotne uzupełnienie powyższych metod regulacji urodzeń.
Zupełnie nowe perspektywy antykoncepcji otwarły badania nad pod- wzgórzowymi hormonami regulującymi. Wiadomo, że hormony podwzgó- rzowe działają w dawkach, których rząd wielkości jest dla nas trudno wyobrażalny. Jeden gram hormonalnie czynnej substancji podzielony na milion części daje dopiero dawkę jednego mikrograma (0,000 001 g=l pg), która podzielona z kolei jeszcze na tysiąc lub milion części stanowi odpowiednio dawki nano- lub pikogramowe. Te ostatnie wykazują działanie biologiczne w ustroju, do którego mogą się dostać nie tylko przez wstrzyknięcie bezpośrednio do krwi, do mięśni lub podskórnie, ale także wdychane wraz z powietrzem poprzez pęcherzyki płucne lub wchłaniane poprzez błonę śluzową nosa. Wystarczy więc w popularnym rozpylaczu umieścić roztwór tych substancji i przez rozpylenie wywołać jego efekt biologiczny. Drogi te wykorzystuje się do leczenia braku jajeczkowania i innych zaburzeń cyklu miesiączkowego, a warto dodać, że właśnie w Polsce po raz pierwszy na świecie, na początku lat sześćdziesiątych, zastosowano właśnie tę drogę leczenia ludzi naturalnymi hormonami pod- wzgórzowymi. Dopiero w latach następnych użyto innych dróg podawania, by wreszcie na początku lat siedemdziesiątych potwierdzić te efekty przy użyciu syntetycznych związków. Synteza hormonów podwzgórzo- wych umożliwiła nie tylko produkcję analogonów o większej sile pobudzania owulacji, lecz także związków, które ją hamują.
Leave a reply