Płeć chromosomalna zostaje określona w momencie zapłodnienia jaja. U ssaków samice są homogametyczne i posiadają dwa jednakowe chromosomy płciowe XX. Samce są heterogametyczne i posiadają zespół chromosomów płciowych XY. U człowieka jajo przekazuje potomkowi 22 autosomy i chromosom X, a plemnik – również 22 autosomy i bądź chromosom płciowy X, bądź Y. Obecność chromosomu Y determinuje rozwój samca, zwłaszcza powstawanie jąder, nawet wówczas, gdy obecnych jest więcej chromosomów X, na przykład w przypadkach genetycznych aberracji typu 47,XXY lub 48,XXXY (zespół Klinefeltera). Jeśli miejsce drugiego chromosomu płciowego jest puste, jak to jest w przypadkach 46,XO, wystarczy jeden chromosom X dla rozwoju żeńskiego fenotypu, nawet gdyby miała nastąpić utrata płodności (zespół Turnera).

Wiele wreszcie problemów moralnych oraz kontrowersji stanowi rezultat wprowadzenia nowych koncepcji i technik terapeutycznych. Logiczną konsekwencją koncepcji układu partnerskiego, z której m.in. wynika, że leczenie dysfunkcji seksualnych może być skuteczne jedynie wówczas, gdy będzie przeprowadzane w układzie partnerskim – a więc nie można go przeprowadzać w oderwaniu od partnera – są próby zastosowania partnerów zastępczych w leczeniu ludzi nie posiadających stałych partnerów oraz nie potrafiących stworzyć układu partnerskiego koniecznego do ich leczenia. Partnerzy zastępczy stwarzają realną szansę wyleczenia ich zaburzeń. Jednakże zastosowanie partnerów zastępczych, mimo że ma charakter paraprofesjonalny (a więc nie chodzi

W płynie nasiennym spotyka się też biologiczne pierwiastki śladowe. Oprócz żelaza najważniejszym jest cynk, którego ilość wynosi 40 – – 1100 gg w 1 ml (Schirren, 1976). W płynie nasiennym znajdują się również prostaglandyny wytwarzane w pęcherzykach nasiennych. Są to pochodne kwasu prostanowego (nienasyconego kwasu tłuszczowego), które poza nasieniem występują we wszystkich tkankach organizmu, gdzie odgrywają kluczową rolę w regulacji neurohormonalnej i metabolicznej. Prostaglandyny E i F cechują się krótkim okresem półtrwa- nia w osoczu krwi (1-3 min). Ich poziom w 1 ml osocza u kobiet wynosi kilkadziesiąt pikogramów prostaglandyny E i kilka pikogramów prostaglandyny F. Po jednorazowym pasażu przez wątrobę ulega inakty- wacji 80°/o prostaglandyn, a po przejściu przez płuca – 90% (Klimek, 1977). W płynie nasiennym prostaglandyny występują w dużych ilościach pełnią one funkcje stymulujące. Ostateczna rola prostaglandyn nie została jeszcze wyświetlona, lecz należy przypuszczać, że odgrywają one jakąś rolę w procesie rozmnażania się. Świadczy o tym fakt stosunkowo dużego stężenia prostaglandyn w płynie nasiennym oraz obniżenie się ich poziomu w przypadku oligospermii2 (Schirren, 1976), mimo że brak ich w nasieniu nie wyklucza zdolności do zapłodnienia.

Z punktu widzenia ściśle naukowego obniżenie i wypadanie kobiecych części rodnych, a przede wszystkim pochwy i macicy jest kalectwem polegającym nie tylko na przemieszczeniu ku dołowi tych narządów, lecz dotyczącym również ich sąsiedztwa, głównie dna miednicy, pęcherza moczowego i odbytnicy. Tłumaczy się to szczególnymi warunkami anatomicznymi, jakie istnieją w kobiecej miednicy i sprawiają, że w przypadkach tego rodzaju zmiany położenia części rodnych sąsiadujące z nimi tkanki i narządy nie zachowują się również prawidłowo.

Stosowanie gałek zawierających środki bakteriobójcze, np. ichthyol, acidum tannicum itd., daje również dobre wyniki.

W związku z dodatnim wpływem ciał rujotwórczych na błonę śluzową pochwy, kt...

Normę seksualną ilościową (w zakresie wydolności seksualnej człowieka), rozpatruje się zgodnie z wyżej podanymi zasadami – na tle osobowości oraz wydolności społecznej człowieka. Granice normy ilościowej uzależnia się od stopnia harmonii lub dysharmonii między aktywnością seksualną a aktywnością we wszystkich pozostałych sferach życia człowieka. Warto przy tym zaznaczyć, że ujmowanie normy seksualnej ilościowej nie może być statyczne, lecz powinno być elastyczne i dynamiczne. Harmonię można bowiem uzyskać poprzez zestawienie różnorodnych proporcji sfery seksualnej i pozaseksualnej, a ponadto okresowe, fizjologiczne, sytuacyjne zaburzenia proporcji nie świadczą jeszcze

Drogą naczyń chłonnych drobnoustroje mogą przedostać się do luźnej tkanki łącznej przymacicz, gdzie znajdują wyjątkowo dobre warunki rozwoju (ryc. 223). Do przymacicza mogą dostawać się

Można wysunąć zasadne przypuszczenie, że zachowania seksualne podlegają właśnie tej prawidłowości: podjęte z przypadkowych powodów, udane niespodziewanie, mogą stać się zaczątkiem więzów głębszych, rozprzestrzeniających się na wiele spraw życia nieudane, aczkolwiek z różnych przyczyn, niekoniecznie z braku więzi uczuciowej z partnerem, wieść mogą do zahamowań i kompleksów. Czy należy tak dalece zaufać własnym doznaniom i przyjąć, że zawsze są one odmienne jakościowo, gdy miłość np. przemija albo gdy się rodzi, że po ich sile i głębi można rozpoznać prawdziwy stosunek do drugiej osoby? Wydaje się, że by stwierdzić owe prawdziwe doznania, trzeba by dokonać wnikliwszej analizy własnych przeżyć (do czego nie każdy człowiek jest chyba zdolny), lecz jakże trudno jest rozpoznać, co jest naturalnym odpływem uczuć, a co ich zanikiem.

Komórki kwasochłonne bez jąder i lekko pofałdowane znajdują się u kobiety w każdej fazie cyklu jajnikowego. Są to komórki zrogowaciałe, które mogą występować pojedynczo lub w niewielkich grupach. Zbyt duża ich ilość ma według Papanicolaou, znaczenie patognomoniczne.

Badanie wydzieliny pochwowej służy głównie do oznaczania czynności rujo- twórczej jajnika. Im wyższy jest poziom tych ciał we krwi, tym wyższy jest poziom glikogenu w komórkach. Stwierdza się to badaniem rozmazów wydzieliny pochwy, wystawionych po wyschnięciu na działanie par jodu (roztwór Lugola) w ciągu 2-3 minut. Preparaty barwione w ciągu 24-48 godzin poddaje się badaniu, oceniając tzw. wskaźnik glikogenu (Roszkowski)

– postawa światopoglądowa, a więc głównie system wartości, jakie uznajemy, hierarchia tych wartości, możliwości ich realizowania, przy czym w naszym systemie wartości przyjmujemy, że najwyższą wartością jest człowiek

Trafiają się przede wszystkim u kobiet w okresie dojrzałości płciowej i to głównie po trzydziestce. Opisywano je jednak także u nieletnich dziewczynek. Objawy kliniczne. Mięśniaki śródbrzuszne więzadła obłego wykazują te same cechy co podsurowicze mięśniaki macicy, a mięśniaki podskórne zachowują się tak, jak mięśniaki albo włókniako-mięśniaki sromu. Nie powodują dolegliwości, chyba że uległy skrętowi (w piśmiennictwie polskmi rzadki przypadek takiego skrętu śródbrzusznego mięśniaka więzadla obłego podałJaroszyński).

Rozróżnia się zewnętrzne i wewnętrzne męskie narządy płciowe. Do zewnętrznych należą: prącie i moszna. Do wewnętrznych należą: jądra, najądrza, nasieniowody, pęcherzyki nasienne, gruczoł krokowy i gruczoły opuszkowo-cewkowe.

Potrzeba seksualna jest wrodzona. Ulega ona ewolucji w rozwoju onto- genetycznym, zgodnie z prawami biologicznymi związanymi z wiekiem człowieka, przy czym dużą rolę odgrywają tu czynniki psychologiczne i społeczno-kulturowe. Dla zaspokojenia potrzeby seksualnej duże znaczenie ma również stopień jej integracji z potrzebą kontaktu emocjonalnego. Człowiek od urodzenia posiada mechanizmy neurofizjologiczne konieczne dla reakcji seksualnych. Jednakże zarówno świadomość seksualna, poczucie przynależności do płci, jak i kierunek potrzeby seksualnej zostają określone głównie pod wpływem czynników środowiskowych. Siła potrzeby seksualnej jest mniej więcej wprost proporcjonalna do ilości wytworzonych w organizmie androgenów.

Podobne upośledzenie śluzówki trąbek wywołują, obok dwoinek rzeżączki, również inne także bakterie ropotwwcze, a także prątki gruźlicy. Niezależnie od procesów zapalnych toczących się w samych trąbkach przyczyną zwężenia światła ich, powstania przeszkody na drodze wędrującego jaja oraz powstania ciąży trąbkowej mogą być zapalenia otrzewnej, pokrywającej jajowody i otrzewnej w ich sąsiedztwie (np. przy appendicitis). Wytworzone później zrosty między jajowodami a ich otoczeniem mogą być powodem przemieszczeń jajowodów, ich zagięć lub unieruchomienia, co staje się niekiedy przyczyną zamknięcia światła trąbek, mimo prawidłowego stanu śluzówrki.