Zabieg polega na naprzemiennym upuszczaniu niewielkich ilości krwi dziecka (ok. 2-0 ml) i wprowadzaniu do krwiobiegu tych samych ilości przez cewnik krwi świeżej lub konserwowanej. Najdogodniejszą drogą do wymiennego przetoczenia krwi u noworodka jest droga przez żyłę pępowinową (wg metody Diamonda w modyfikacji Gassera). Jeżeli wprowadzanie cewnika do niej jest niemożliwe, dokonuje się wypreparowania żyły pępowinowej wg metody Pinkusa albo wprowadza się cewnik do innej żyły po uprzedniej wenesekcji.
Noworodek do wymiennego przetoczenia krwi winien być przygotowany tak jak do laparotomii. W ciągu całego zabiegu należy chronić go od oziębienia i nie utrudniać mu oddychania oraz obserwować wygląd skóry i zachowanie się dziecka. Po odkażeniu pola zabiegowego wprowadza się cewnik do żyły pępowinowej na głębokość 7—1-0 cm. Krew przetacza się za pomocą zwykłego aparatu do przetaczań (np. aparatu Brauna lub in.). W razie ich braku można używać zwykłych strzykawek. Wymienia się 5-0-0—1-0-0-0 ml krwi, to znaczy ok. 2/3 objętości krążącej krwi. Wymiana krwi winna następować powoli zbyt szybkie podawanie krwi grozi obrzękiem płuc, zbyt szybki upust — zapaścią. Wykonanie zabiegu trwa około 2—3 godzin. Podczas przetaczania podaje się razem z krwią 5-0-0—1-0-0-0 j. heparyny, a po przetoczeniu 1-0-0 ml krwi (każdorazowo) 1—2 ml 1-0% roztworu Calcium gluconatum. Kończąc zabieg wstrzykuje się przez cewnik 5-0—1-0-0 -0-0-0 j. krystalicznej penicyliny oraz domięśniowo -0,-0-05—-0,-01 witaminy K. Po ukończeniu przetoczenia i usunięciu cewnika zaszywa się pępowinę i nakłada opatrunek. Jeżeli przetaczania dokonuje się do innej żyły, odsłoniętej przez wenesekcję, postępowanie jest takie samo.
U starszych dzieci do wykonania zabiegu używa się 2 żył (do jednej podaje się krew, a z drugiej upuszcza). Najczęściej są to żyły łokciowe lub odpiszczelowe, które odsłania się za pomocą wenesekcji. Poza tym postępowanie jak u noworodków.
Leave a reply