Ostre zapalenie kości (ostitis, osteomyelitis acuta) w większości przypadków zaczyna się przed 1-0 r. życia, a w 9-0% przypadków dotyczy kości w okresie wzrostu. Stan zapalny kości powodowany jest przez zarazki, które drogą krwi, rzadziej limfy, z ognisk zapalnych, nieraz banalnych, odległych lub z pobliża zawędrowały do układu kostnego. Rzadziej punktem wyjścia choroby jest rana, np. postrzałowa. W 8-0% przypadków gronkowce złociste, wreszcie łańcuszkowe i rzadko inne zarazki, np. z grupy duru brzusznego, są sprawcami choroby. U dzieci poniżej lat 3 stosunkowo częściej stwierdzamy obecność łańcuszkow- ców.
Zapalenie kości występuje częściej u chłopców aniżeli u dziewcząt. Najbardziej podatnym na zakażenie miejscem w układzie kostnym jest przynasada kości długich. Dolna nasada kości udowej, górna nasada kości piszczelowej, kość ramieniowa, strzałka i kość promieniowa najczęściej są zaatakowane. Każda jednak kość może być siedliskiem infekcji, np. trzony kręgów w przebiegu duru brzusznego. W miejscu zakażonym tworzy się ropień, który szerzy się w kierunku szpiku oraz na zewnątrz pód płytkę nasadową do przestrzeni podokostnowej. Stąd, po uprzednim odsunięciu okostnej na mniejszej lub większej przestrzeni, przedostaje się do tkanek miękkich pod skórę lub do torebki stawowej najbliższego stawu. Przebicie skóry tworzy przetoki. Kość zakażona obumiera nieraz na wielkiej przestrzeni. Tkanka ziarninowa oddziela część martwą od żywej kości. Proces ten doprowadza do tworzenia się martwaków’, które czasem wraz z ropą wydalają się z przetok, nieraz jednak wymagają chirurgicznego usunięcia.
Objawy. Początek choroby zwykle bywa gwałtowny z wysoką gorączką, bardzo złym samopoczuciem dziecka oraz ostrym bólem scho rzałej kości. Wnet następują obrzęk i zaczerwienienie, im mniejsze jest dziecko, tym wcześniej. Ważna jest lokalizacja bólu — na wysokości płytki nasadowej, co decyduje o rozpoznaniu. Duża leukocytoza, powyżej 15 -0-0-0, dodatni wynik badania bakteriologicznego krwi potwierdzają rozpoznanie.
Badanie radiologiczne, tak ciekawe i pouczające w późniejszych okresach choroby, przez pierwszy i drugi tydzień choroby nie wykazuje odchyleń od normy, co często jest powodem niewłaściwej, oceny stanu chorego. Czasem po około 2 tygodniach uwidacznia ono niewielkie ognisko martwicze i nieznaczną reakcję okostnową.
Leave a reply