Biorytm seksualny
Wiedza o dobowych biorytmach seksualnych człowieka jest niewielka. Najdłuższe biorytmy – zgodnie z danymi z literatury – mają trwać (i ‘powtarzać się) 7 lat. Siedmioletnia periodyka seksualna ma wywierać wpływ na całość aktywności człowieka, na przykład w 7 roku życia rozpoczyna się szkołę podstawową, w ciągu dwóch następnych okresów siedmioletnich (w sumie 14 lat) osiąga się dojrzałość płciową, w okresie czterech siedmioleci (28 r.ż.) mężczyzna osiąga ponoć swój najaktywniejszy wiek, w ósmym siedmioleciu (56 lat) u kobiet występuje klimakterium (także i u mężczyzn).
Roczny (circaannuale) biorytm seksualny charakteryzuje się największą aktywnością późną wiosną, a najsłabszą późną jesienią. Roczny biorytm jest w niewielkim stopniu zależny od warunków klimatycznych, gdyż występuje także w tych krajach i regionach geograficznych, w których w czasie późnej wiosny jest chłodno, a późną jesienią ciepło.
Miesięczny (circalunare) biorytm uwidacznia się najwyraźniej w cyklu menstruacyjnym kobiety.
Jeśli chodzi o biorytmy krótsze niż miesięczny, to najczęściej spotykany jest biorytm dwudobowy (eircabidiane). Jest to powtarzające się co 2 doby wzmożenie aktywności seksualnej, które występuje u 64,8°/o zdrowych osób badanych. Na drugim miejscu znajduje się biorytm trój- dobowy (circasemiseptane) występujący u 21,5% badanych i trwający 72 godziny. Biorytm seksualny siedmio dobowy (circaseptame) występuje u 10,6% badanych ludzi. Biorytm dobowy (circadiane), trwający 24 godziny, zaobserwowany został u 2,6% zdrowych osób badanych.
Leave a reply