O. H. Mowrer i jego teoria

O. H. Mowrer – twórca teorii uczenia się, który wykazał, że nowych rodzajów zachowań człowiek uczy się tylko w oczekiwaniu na nagrodę (Nadzieja). Lęk może tylko ograniczać, eliminować już przyswojone formy zachowania, W myśl tej teorii, wychowanie oparte na karze nie może prowadzić do powstawania nowych właściwości człowieka. wykształceniem, a więc przeważnie o niższym statusie społecznym, są bardziej zależni od istniejących wzorców kulturowych, są mniej spontaniczni w wyborze zachowań, zwłaszcza że większą liczbę technik seksualnych, tych, które nie są rozpowszechnione w ich środowisku, uważają za grzeszne, nieprzyzwoite czy niemoralne. Kobiety o niższym statusie społecznym, w związku z tym mniej pewne własnej wartości, stale zwracają uwagę na to, czy nie są poniżane będąc przedmiotem manipulacji partnera, starają się zachować zgodnie z wyuczonymi wzorcami, a w związku z tym nie potrafią być spontaniczne, twórcze, co równa się wprowadzaniu w przebieg aktu seksualno-erotycznego czynników blokujących emocję dodatnią.

Cechą charakterystyczną emocji towarzyszących napięciom seksualnym u kobiety jest zależność ich przebiegu od znacznie większej różnorodności bodźców. Posiadanie szerszego pola erotogennego powoduje, że kobiety mogą uzyskać pełną satysfakcję seksualną nie tylko w drodze stymulacji narządów płciowych, ale również innymi drogami, czego przykładem może być opisana przez Blocha (1929) kobieta, która wywoływała u siebie orgazm z kilkunastu punktów ciała. Są kobiety, które są zdolne do przeżycia orgazmu pod wpływem marzeń sennych, za co wiele z nich zapłaciło przed kilkoma wiekami śmiercią na stosie, gdyż świątobliwi inkwizytorzy nie chcieli uwierzyć, aby mogło to się obyć bez interwencji osoby drugiej. Ponieważ nie było tam mężczyzny, osobnikiem wywołującym orgazm mógł być tylko diabeł, jako że aniołowie nie wchodzili w rachubę.

Wydaje się, że nie tylko orgazm, ale i proces inicjacji pobudzenia seksualnego jest u kobiety zależny od stymulacji znacznie bardziej różnorodnych obszarów ciała niż u mężczyzny. Stąd prawdopodobnie wynika dążenie wielu kobiet do zapewnienia sobie partnera, z którym wiąże je uczucie. Można wówczas oczekiwać, że partner taki zapewni bardziej zróżnicowaną stymulację niż partner obojętny. Nie musi to być oczywiście dążenie oparte na wyraźnie sprecyzowanym motywie. Może to być tylko kierunek dążenia wynikający z doświadczeń.