Funkcje pełnione przez reguły – normy moralne część 2
Często informacja przekształca się w normę, posiada charakter informacyjny o zachowaniu innych ludzi czy o ich stanach psychicznych, zarówno pożądanych, jak i niepożądanych. Informacja o zjawisku nowym budzi u nadawcy ostrożność, np. ostrożność w sygnalizowaniu w prasie zwalczania narkomanii (seksu zbiorowego) jest podyktowana niedostarczaniem informacji, które mogłyby funkcjonować jako norma.
Niebagatelne są także funkcje prestiżowe normy, poprzez którą można się wyróżnić zachowaniem. Najczęściej łączy się ona z zachowaniami trudnymi dla innych czy rzadkimi – osobliwymi (ascezą, sprawnością). W podkulturach dewiacyjnych, gdzie „antynormy” stają się normami, obserwujemy wyścig w. kierunku negatywnym – łamania normy (gwałciciele, prostytutki). Ze względu na zalecenia umiaru w zakresie każdej czynności norma funkcjonuje jako asekuracja przed „wynaturzeniem” nie tylko w skali społecznej, ale i w skali indywidualnej. W zachowaniach seksualnych asekuracja ta jest podwójna: przed zboczeniem i przed nadmiarem działań w ramach sposobów dozwolonych (erotomania). Jest to funkcja prewencyjna normy.
Regulacja etyczna w dziedzinie życia seksualnego przyczynia się także do podnoszenia poziomu wykonywanych czynności, rekomendując sposoby zachowań efektywne, satysfakcjonujące człowieka wszechstronniej (psychicznie, społecznie) niż same wskazówki techniczne, np. „należy współżyć seksualnie tylko przy moty wacji uczuciowej, z miłości” – jest rekomendacją wzmocnienia, urozmaicenia, a dezaprobatą osiągania satysfakcji na drodze gwałtu, prostytucji.
Maria Ossowska (1969) rozpracowała szczegółowo funkcję norm moralnych, polegającą na łagodzeniu konfliktów zaistniałych i łagodzeniu nieporozumień w postępowaniu. Wyc aje się to szczególnie ważne dla seksualnych interakcji pary, sprzeczności interesów i mediacji między normami ze sfery pozaseksualnej, np. „nie można nikogo czynić instrumentem” czy „trzeba się rozwodzić odpowiedzialnie”.
Leave a reply