Zespół polekowej neuroglikopenii
Istotne ograniczenie zespołu polekowej neuroglikopenii stanie się zapewne możliwe po wprowadzeniu do insulinoterapii regulowanych aktualnym stężeniem glukozy we krwi zminiaturyzowanych pomp do wlewów insuliny.
W leczeniu doraźnym wykorzystuje się spożywanie dodatkowych posiłków zawierających dużo sacharozy i skrobii doustnie lub roztworów 20-30% sacharozy, glukozy, w postaci soków, herbaty lub zwykłego roztworu tych cukrów w wodzie. Dość duże ilości cukru (fruktoza) zawierają owoce i soki. Spożycie szybko przyswajalnych węglowodanów należy zawsze uzupełnić podaniem produktów zawierających dużo skrobii. Zapobiega to nawrotowi neuroglikopenii.
Jeśli neuroglikopenia spowodowała zamroczenie lub utratę przytomności, to należy podać domięśniowo lub dożylnie 1-2 mg glukagonu lub dożylnie wstrzyknąć 20-60 ml 20-40% glukozy, uzupełnione przedłużonym wlewem 10-20% glukozy aż do pełnej stabilizacji glikemii. W ciężkich przypadkach wskazane jest jednorazowe podanie dożylne hydrokor- tyzonu lub domięśniowo kortyzonu w dużych dawkach, 0,5-1,0 1 świeżej krwi, leków zwiększających przepływ mózgowy, jak aminofilina i papaweryna, a także leków zmniejszających zużycie tlenu, jak meklo- fenoksat i inne,
Z reguły konieczne jest monitorowanie i wyrównanie zaburzeń wodno- -elektrolitowych i składu gazów krwi. W przedłużającej się śpiączce neuroglikopenicznej organizuje się opiekę pielęgnacyjną i rehabilitacyjną, podobnie jak w udarze mózgu, Ciężka neuroglikopenia bywa często zaburzeniem nieodwracalnym. silne antygenowe». W miarą podwyższania stopnia czystości preparatu zmniejsza się jego wpływ jako antygenu.
Leave a reply