Próba Aschheima i Zondeka

Z chwilą wyosobnienia z moczu i krwi kobiet ciężarnych tzw. prolanów, które okazały się pod względem biologicznym identyczne z hormonami gonadotropowymi przysadki mózgowej, i z chwilą stwierdzenia, że prolany pojawiają się w płynach ustroju w znacznej ilości tylko u kobiet ciężarnych (których przysadka mózgowca przestaje właściwie wytwarzać gonadotrofiny wpływające na czynność hormonalną jajników), a poza ciążą zwykłymi metodami wykryć ich nie można, stworzono podstawy pod odczyn Aschheima i Zondeka, stosowaną dziś powszechnie próbę rozpoznawania wczesnej ciąży.

Próba Aschheima i Zondeka polega na zastosowaniu w praktyce spostrzeżenia, że gonadotrofiny łożyskowe (prolany) wywołują w jajnikach niedojrzałych samic gryzoni (myszy, szczury, króliki itd.) charakterystyczne zmiany, określane mianem I, II i III odczynu przedniego płata przysadki mózgowej. Odczyn pierwszy polega na występowaniu w jajnikach niedojrzałych płciowo zwierząt doświadczalnych, którym wstrzykiwano przez pewien czas (72 godzin) mocz kobiet ciężarnych, zawierający bardzo duże ilości prolanów, dojrzewających pęcherzyków Graafa. Odczyn II, który jest bezsprzecznie skutkiem oddziaływania nazbyt dużych ilości hormonów gonadotropowych, polega na wylewach krwi do dojrzałych pęcherzyków Graafa, a odczyn III – na występowaniu w jajnikach ich ciałek żółtych, zawierających wewnątrz jajo (corpora lutea alretica)

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>