Jeżeli nie zaczyna się leczenia w tym okresie choroby, szybko wchodzi ona w okres drugi, okres rozległego zniszczenia stawu. Tu na pierwszy plan objawów klinicznych wysuwają się kurcz mięśniowy i zniekształcenie. Ograniczenie i bolesność ruchów stają się znaczne, każda próba ruchów wywołuje obronny kurcz mięśni, który powoduje ustawienie kończyny w zgięciu, przywie- dzeniu i skręceniu do wewnątrz. Noga wydaje się za krótka. To „skrócenie” kończyny, zwiększenie lordozy, zanik jej mięśni uzupełniają obraz (ryc. 127). Wówczas i w radiogramie zmiany są już wyraźne. Szpara stawowa jest zwężona, obrysy części stawowych są zatarte, kości w pobliżu stawu odwapnione. Normalna struktura kości zanika. Utworzenie ropnia i ewentualne patologiczne zwichnięcie główki są nierzadko fazą szczytową choroby.
Ponieważ zrost łącznotkankowy wyżej wspomniany nie zapewnia zwykle dostatecznego unieruchomienia trwałego, w okresach późniejszych zabieg operacyjny bywa potrzebny.
Leave a reply