Sutenerstwo
– 1. Sutenerem jest ten, kto czerpie korzyści majątkowe z cudzego nierządu (art/ 174 § 2 kodeksu). Sutener podlega takiej samej karze jak stręczyciel. W kodeksie z 1932 r. była mowa o czerpaniu przez sprawcę zysków z prostytucji. Nowy kodeks natomiast uważa za su- tenera osobę, która czerpie korzyści majątkowe z- tego procederu, co nieco poszerza zakres penalizacji. Sutener to osobnik żerujący na zjawisku prostytucji. Wyróżnia się tu typ alfonsa żyjącego i mieszkającego z jedną prostytutką, z którym jest ona nieraz uczuciowo związana – osobnik taki „opiekuje się” prostytutką, ochrania ją przed organami władzy – oraz typ alfonsa czerpiącego zyski z eksploatacji kilku prostytutek, którym ułatwia nawiązywanie kontaktów, wreszcie typ właściciela potajemnego domu schadzek (Horoszowski). Inni autorzy rozróżniają sutenerów, tj. osobników, których terenem działania są ulice, oraz alfonsów, którzy grasują w lokalach.
– 2. Czerpanie korzyści materialnych z sutenerstwa nie musi być głównym źródłem dochodów sutenera, który może nawet zarobkować pracą itd. Z reguły jednak sutener pozostaje na utrzymaniu prostytutek. Chodzi tu o szczególnie odrażającą odmianę pasożytnictwa społecznego, Nie będzie tedy sutenerem brat, syn czy inny krewny, kto-„” rego prostytutka wspiera pieniędzmi osiągniętymi ze swojego procederu, czy też lekarz, któremu prostytutka płaci za leczenie choroby wenerycznej (będącej skutkiem uprawianego „nierządu”).
Sutenerstwo jest procederem, nie będzie nim więc jednorazowe lub sporadyczne otrzymywanie pieniędzy od prostytutki (Makarewicz, 1935 Peiper, 1933), nawet wtedy, gdy sprawca wie, że pochodzą one z upra- ' wiania nierządu.
Leave a reply