RZEŻĄCZKA – CIĄG DALSZY

Dlatego w każdym podejrzanym przypadku konieczne jest drobiazgowe badanie i wielokrotne pobieranie materiału do oględzin mikroskopowych, jak również hodowanie na pożywkach materiału pobranego z uchyłków gruczołów, z kanału szyjki itd.

Okres wylęgania rzeżączki u kobiety trwa niekiedy bardzo krótko – przeciętnie około trzech dni. Czasami jednak objawy schorzenia występują później (w ciągu 7-8 dni). Zależy to w dużej mierze od ilości drobnoustrojów przeniesionych do pochwy kobiety podczas aktu płciowego oraz od ich żywotności.

Zakażenia ostrą rzeżączką wywołują u kobiet bardziej gwałtowne objawy niż zakażenia w przypadkach przewlekłej rzeżączki u mężczyzn. Wynika to najprawdopodobniej z większej zdolr ości zarazków przenikania do nienaruszonego nabłonka śluzówki w przypadkach ostrych.

Dwoinki Neissera są bardzo wrażliwe na szkodliwe dla nich czynniki świata zewnętrznego. Rozwijać się mogą tylko w środowisku wilgotnym i w określonej temperaturze (giną przy 41- 430).

Pierwotnym miejscem zakażenia jest zwykle cewka moczowa. W bardzo wielu przypadkach następuje równoczesne zakażeric cewki moczowej i szyjki macicznej. Zajęcie przez rzeżączkę pewnych narządów przewodu płciowego uzależnione jest bowiem od ich budowy anatomicznej. I tak u dziewic, u któ.ych wejście do pochwy jest wąskie, powstaje raczej zapalenie cewki moczowej, podczas gdy u kobiet z szeroką pochwą ulega zakażeniu podczas aktu płciowego także i szyjka maciczna.

Zapz lenia rzeżączkowe mają skłonność do szerzenia się postępującego na sąsiadujące z sobą odcinki błony śluzowej, tak że proces chorobowy może zająć stopniowo cały przewód płciowy kobiety niezależnie od zakażenia cewki moczowej (ryc. 134).

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>