Category Lekarze

Istotne ograniczenie zespołu polekowej neuroglikopenii stanie się zapewne możliwe po wprowadzeniu do insulinoterapii regulowanych aktualnym stężeniem glukozy we krwi zminiaturyzowanych pomp do wlewów insuliny.

Tyłozgięta ciężarna macica, która uwięzia w miednicy malej (incarceratio uteri gravidi). W tych przypadkach dokładne badanie óburęczne wykaże związek szyjki macicznej z wyczuwalnym w miednicy małej oporem. Co więcej, ponieważ uwięźnięcie macicy ciężarnej powoduje ucisk na pęcherz moczowy i podniesienie się jego ku górze, można wziąć niekiedy wypełniony moczem pęcherz za torbiel jajnikową. Wypuszczenie moczu za pomocą cewnika sprawia, że opór, który brano za guz jajnikowy, znika, a badanie óburęczne wykaże tyłozgiętą i uwięźniętą macicę ciążową. Dużym ułatwieniem w wątpliwych przypadkach jest znalezienie prawidłowych jajników w miejscu odpowiadającym ich anatomicznej siedzibie.

Etiologia [1, 8, 9, 12], Hiperkaliemia może być wynikiem: a) nadmiernej podaży potasu egzogennego, b) zaburzonego wydalania potasu przez nerki lub c) nadmiernego uwalniania potasu z tkanek.

Również wywołuje podobne objawy mózgowe. Działania niepożądane tego rodzaju przebiegają ze spadkiem ciśnienia tętniczego- krwi i sennością podany dokanałowo wywołuje drgawki. Po wlewach dożylnych mitopodozydu do tętnicy skroniowej (preparat z grupy pochodnych kwasu podofiliowego) niekiedy dochodzi do porażeń nerwu twarzowego, porażenia połowiczego, kończyn dolnych lub jednej kończyny mogą pojawić się drgawki i zmiany w eeg.

Ostatnio Molitch i wsp. [8] przedstawili wyniki wieloletnich prospektywnych obserwacji, pochodzących z licznych ośrodków amerykańskich i jednego ośrodka brytyjskiego. Oceniając wyniki leczenia u 27 chorych, u których stosowano bromokryptyną przez okres 6-15 miesięcy, wymienieni wyżej autorzy stwierdzili redukcję wymiarów guza u wszystkich leczonych, przy czym u 46% chorych redukcja wymiarów guza przekraczała 50%. U większości chorych uchwytne zmniejszenie guza następowało między 6 tygodniem a 6 miesiącem leczenia, u niektórych jednak uzyskano pozytywny skutek dopiero po przeszło półrocznym leczeniu.

Głównymi znamionami typowego zakażenia gnilnego macicy jest podniesienie się ciepłoty ciała i cuchnące odchody, a po porodzie także niedostateczne zwijanie się narządu. Dreszcze w zasadzie nie występują, a pacjentka nie robi wrażenia ciężko chorej. Szybkość tętna jest uzależniona od podniesienia się temperatury ciała. Proces chorobowy tylko wyjątkowo może się przerodzić w zakażenie ogólne.

Septicaemia rozpoczyna się zazwyczaj nagle od dreszczu (w pierwszych trzech dniach po porodzie lub poronieniu). Tętno staje się szybkie (niezależnie od ciepłoty ciała), słabo napięte i łatwo daje się uciskać. Temperatura ciała wykazuje z reguły ranny spadek, jakkolwiek nie opada w tym czasie nigdy do normy.

Łidokaina (Xylocain) jest głównym przedstawicielem tej grupy środków używanym często do leczenia niemiarowości serca (skuteczna w komorowych zaburzeniach rytmu, popularna w zwalczaniu migotania komór). Przeciwwskazaniem do jej stosowania jest rzadkoskurcz oraz nadwrażliwość.

Innym ciekawym i powracającym problemem jest możliwość przekształcania się receptorów a w receptory p-adrenergiczne. Hipoteza o tym, że istnieje pojedynczy adrenoreceptor, który w zależności od temperatury i innych czynników fizykochemicznych może zmieniać konformację na typ a lub |i, została wysunięta przez Szentivanyi’ego, jednakże dalsze badania Benfeya [94] nie potwierdziły lej interesującej koncepcji. Obecnie stoimy na gruncie całkowitej odrębności receptora a-adrcnergicznego od receptora (3-adrenergicznego. Odrębność tę potwierdzają ostatnie badania nad izolacją i oczyszczaniem receptora (ł-adrenergicznego, Udało się uzyskać w rozpuszczalnej formie preparaty wykazujące wiązanie, swoistość i wybiórczość przestrzenną, charakterystyczną dla receptora P-adrenergiczne- go [902],

Objawami przewlekłego zapalenia wyrostka robaczkowego są: bolesność – nie zawsze w okolicy prawego talerza biodrowego, czasami obok pępka i w nadbrzuszu prawym, zaburzenia trawienia, okresowe napady bólów, trwające od kilku godzin do kilku dni, oraz niekiedy stany podgorączkowe. Najbardziej znamiennym objawem jest skłonność do zaostrzeń (napady bólów), które mogą wystąpić bez żadnej przyczyny, czasami w okresie miesiączki. Jeśli oprócz przewlekłego zapalenia wyrostka chora cierpi również na sprawy zapalne części rodnych wewnętrznych, zaostrzenie występuje jeszcze łatwiej.

Ze względu na podobieństwo niektórych objawów klinicznych, towarzyszących ostrym i przewlekłym stanom zapalnym wyrostka i zapaleniom przydatków macicy, rozpoznanie różnicowe jest . nieraz bardzo trudne.

Należą tu: chloroprotyksen (Truxal, Taractan), klopentyksol (Sordinol), tiotyksen (Navane), flupentyksol (Fluanxol) i inne leki. Działanie kliniczne tej grupy leków jest najbardziej zbliżone do wpływu, jaki wywierają neuroleptyki fenotiazynowe [7, 14, 31, 62], Podobne też są objawy niepożądane, z tym że obserwowano je rzadziej i na ogół w mniejszym nasileniu niż po pochodnych fenotiazyny. Niektórzy sądzą [15, 114], że mniejsza liczba opisywanych objawów niepożądanych wynika wyłącznie z bardziej ograniczonego rozpowszechnienia tej grupy leków.

Wyniki próby odczytywano po 30 min (odczyn wczesny). Odczyn ru- mieniowo-obrzękowy słabo nasilony, o średnicy poniżej 1 cm klasyiiko- wano jako wątpliwy. Odczyn wczesny uznawano za dodatni, gdy występował wyraźny obrzęk i rumień o średnicy wynoszącej 1,5 – 2,5 cm i powyżej – za wybitnie dodatni.

Angiotensyną II, której powstanie inicjuje renina, jest określana jako hormon tropowy dla biosyntezy aldosteronu. Badania ostatnich dwudziestu lat udowodniły jednoznacznie ścisłą zależność pomiędzy wydzielaniem reniny w nerkach, powstawaniem angiotensyny II we krwi a bio-

Tyłozgięcie macicy leczy się albo drogą postępowania „ortopedycznego“, albo też przez zastosowanie zabiegu chirurgicznego. Metoda chirurgiczna polega na odprowadzeniu macicy w tyłozgięciu i zastosowaniu odpowiedniej operacji celem utrzymania jej w położeniu zwykłym. Jest to zatem metoda krwawa.

Cięcie musi być poszerzone na tępo, aby umożliwić dobry odpływ ropy, gdyż to decyduje o wyleczeniu.

W razie stwierdzenia samoistnego przebicia ropnia należy stwierdzić, czy odpływ ropy jest zabezpieczony i w razie potrzeby otwór powiększyć. Jeśli nie doszło do połączenia się drobnych ognisk ropnych w duży ropień, a ciepłota ciała po jakichś dwóch tygodniach opadła, należy przystąpić do leczenia mającego na celu przyspieszenie wessania nacieku zapalnego w stanie gorączkowym można jedynie zastosować napromienianie krótkofalowe.

Poza diatermią i napromienianiem krótkimi falami po spadku temperatury ciała można zalecić ciepłe okłady, przepłukiwania pochwy ciepłą wodą, nasiadówki, kąpiele solankowe, stosowanie tamponów z ichtiolem i gliceryną, proteinoterapię itd. Ze względu na przewlekły charakter schorzenia nie można spodziewać się szybkich wyników leczenia i dlatego wskazana jest zmiana stosowanych środków terapeutycznych.